Het idee om woonzorglocaties voor het hogere segment te exploiteren liet Erik niet los. De makelaardij bleek niet zijn wereld. Zeker niet op een moment waarop er geen huis te verkopen viel. “Ik miste de actie en was de ouderenzorg inmiddels gaan waarderen.”

Hij was 27, had door wat eigen bedrijfjes ontdekt dat hij aardig kon ondernemen en liep op een bepaald moment een voormalige zorgboerderij in Friesland tegen het lijf. Zijn ouders wilden financieel een handje helpen, op de voorwaarde dat Inge op de centen mocht letten. Erik ging akkoord en de eerste locatie van Valuas was geboren. “We hebben het onszelf niet makkelijk gemaakt”, zegt Erik over die eerste periode.

“We kenden de markt van ouderenzorg helemaal nog niet. Dus belde ik verzorgingstehuizen om me in de markt te verdiepen. En zo heb ik veel verschillende locaties van binnen gezien.” Ook de plek – net buiten een klein, Fries dorp – was achteraf gezien geen voor de hand liggende keuze. “Bewoners bleven naar het vertrouwde bejaardentehuis gaan,” vertelt Inge, “die waren niet van plan om een exclusief appartement van een stel nietFriezen te huren. Zelfs de plaatselijke huisarts was niet overtuigd. De eerste jaren kregen we de appartementen niet vol en leden wij verlies.” Langzaam maar zeker wisten wat minder behoudende omwonenden de woonzorglocatie te vinden. Valuas begon naam te maken. Toen ook een vooraanstaande dame uit een bekende ondernemersfamilie uit Sneek naar Valuas verhuisde, begon het succes pas echt.

De kracht van een complementair team

'What you see is what you get; Inge is zichzelf en ik ben dat ook'

'Omwonenden bleven stug naar het oude bejaardentehuis gaan'